Był to rok pandemiczny i choć we wszelkich opracowaniach napisano że wstęp wolny, nas wygnano z terenu choć brama była otwarta a żadnej informacji że wstęp wzbroniony nie było.
Udało nam się jednak trochę zobaczyć a zdjęcia robiliśmy zza płotu.
Wrócimy tam jeszcze aby zwiedzić wnętrza.
Pałac jest piękny, przynajmniej z zewnątrz.
Olszanica jest wsią na terenie województwa podkarpackiego, w powiecie leskim, jest siedzibą gminy Olszanica.
W 1376 roku Olszanica była jak i Myczkowce prywatną wsią szlachecką i stanowiła własność Oleśki.
Od 2018 roku obiekt funkcjonował pod nazwą OKW Pałac w Olszanicy.
W 2020 roku ośrodek powrócił do Służby Więziennej, aktualnie działa tu Ośrodek Doskonalenia Kadr Służby Więziennej.
Spis ludności z 1880 roku wykazuje 975 mieszkańców Olszanicy, z których 94 przebywa na obszarze posiadłości Józefa Jordana herbu Trąby.
Jordan przybywa do Olszanicy z Zakliczyna, żeni się z Felicją Józefa z Bobrowskich herbu Gryf, zostaje właścicielem dóbr w Olszanicy i Rudence, pełni funkcję Marszałka Powiatu Leskiego.
Z córką Józefa Jordana - Stefanią, żeni się Antoni Juściński herbu Ślepowron, który przybywa z Rosji, gdzie sprzedał swój majątek, a za uzyskane pieniądze podejmuje się budowy nowego pałacu w Olszanicy w roku 1905 jako pensjonatu dla wczasowiczów.
W czasie I wojny światowej pałac uległ poważnym zniszczeniom a po odbudowie ponownie pełnił funkcję domu wczasowego.
Pałac posiada wieżę z kopułą, którą ozdobiono dodatkowo 4 małymi wieżyczkami.
 |
| Zdjęcie z ulicy zza płotu |
Obok rezydencji zachowały zabudowania dworskie, w których skład wchodzą oficyna i kuźnia.
Uwielbiam legendy i podania a oto jedna z nich związana z zameczkiem:
Z zameczkiem w Olszanicy związana jest opowieść o siedemnastoletniej Mariannie Mniszchównie, która w połowie XVII w. zakochała się w służącym - dowódcy milicji nadwornej swojego ojca. Gdy okazało się, że jest w ciąży, jej kochanek uciekł przed gniewem rodziców Marianny do Kozaków. Zrozpaczona matka postanowiła odesłać córkę w jakieś odosobnione miejsce do czasu porodu, a potem oddać komuś dziecko na wychowanie. Wybrano Olszanicę, gdzie raczej rzadko bywano, a Marianna w ogóle nie była tam znana, mogła więc uchodzić za krewną zarządcy majątku. Marianna spędzała czas we dworze obronnym w samotności. Popadała w coraz większą depresję, ludzie widywali ją spacerującą po parku w niebieskiej sukni i nikt nie wiedział kim jest. Rankiem pewnego dnia odnalezioną jej ciało martwe, popełniła samobójstwo. Podobno mieszkańcy wioski jeszcze długo widzieli jej postać w niebieskiej sukni przechadzającą się po parku w księżycowe noce z bukietem róż w dłoni. Pojawianie się ducha ustało dopiero po przebudowie dworu obronnego w obecny pałacyk, co tłumaczy się tym, iż jej dusza znalazła wreszcie miejsce w niebie.
W Bieszczadach zawsze jest pięknie.
Opracowała Dorota Owczarek-OsowskiŹródło: Wikipedia, www.palacwolszanicy.pl, www.zamkomania.pl,www.bieszczady.net.plZdjęcia wykonano 10 sierpnia 2020 roku"Pałac Biesa"wieś Olszanicapowiat leskigmina OlszanicaBieszczady
2 komentarze
Byłam tam wielokrotnie, głównie w parku, ale także na wspaniałym wesele. "Niebieskiej damy" zaiste nie spotkaliśmy, nawet nad ranem ;-)
OdpowiedzUsuńO, fajnie. I jak tam jest w środku? dużo się zachowało? bardzo jestem ciekawa.
UsuńMiło że mnie odwiedziłeś....zostaw po sobie ślad.
Anonimie-podaj swoje imię.
Jeśli podoba Ci się mój blog to proszę dodaj go do obserwowanych.
Dziękuję i zapraszam ponownie.