Oba kościoły zabytkowe i oba piękne z budynkami klasztornymi.
Ale po kolei.
 |
| Kościół podominikański pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika |
Kościół podominikański pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Sieradzu.
Dzieje klasztoru i kościoła sięgają połowy XIII wieku i są ściśle związane z zakonem dominikanów, którzy zostali sprowadzeni do Sieradza z Krakowa ok. roku 1240 przez księcia Konrada Mazowieckiego.
Budowa kościoła św. Stanisława - kanonizowanego 8 września 1253 roku w Asyżu przez Innocentego IV, została ukończona około połowy XIII wieku.
Był to pierwszy nowo zbudowany kościół dedykowany temu świętemu.
Do budowy użyto cegły o układzie wendyjskim.
W dniu 20 września 1331 roku doszczętnie ograbili go i spustoszyli Krzyżacy.
W dniu 13 czerwca 1693 wybuchł w mieście wielki pożar, spaliły się 52 domy.
W kościele spłonęło wtedy wszystko, runęło nawet sklepienie.
Dominikanie, którzy przez ponad 600 lat mieli tu swój dom zakonny, zostali zmuszeni do jego opuszczenia po kasacie klasztorów przez rząd rosyjski w 1864 roku.
Ich zasobną bibliotekę bracia Zenon i Stanisław Chodyńscy wywieźli do Włocławka.
W roku 1922 klasztor podominikański staje się własnością Zgromadzenia Sióstr Urszulanek.
Założycielką zgromadzenia jest Matka Urszula Ledóchowska.
Klasztor, tyle lat i wieków z trudem wznoszony przez dominikanów, rękoma sióstr zdołał się podźwignąć w zaledwie trzy lata.
Klasztor, tyle lat i wieków z trudem wznoszony przez dominikanów, rękoma sióstr zdołał się podźwignąć w zaledwie trzy lata.
Jest więc Matka Ledóchowska nie tylko założycielką klasztoru Sióstr Urszulanek w Sieradzu, ale i odnowicielką klasztornych gmachów.
Kościół wczesnogotycki w zrębie, murowany z cegły o układzie wendyjskim, jednonawowy.
Fasady - wschodnie i zachodnie o szczytach barokowych.
W zewnętrznej ścianie nawy południowej znajduje się, w miejscu pierwotnego wejścia, wczesnogotycki portal z XIII wieku.
Wystrój wnętrza barokowo - rokokowy.
Na uwagę zasługują malowidła wykonane w 1910 roku, przedstawiające sceny z życia królowej Jadwigi.
Spotkaliśmy pod klasztorem przemiłą siostrę zakonną, która opowiadała nam o historii i okazało się że mieszkała przez wiele lat tuż obok nas w klasztorze w Kazimierzu koło Lutomierska.
Drugim kościołem jest Bazylika kolegiacka Wszystkich Świętych.
Obecny kościół parafialny zbudowano w stylu gotyckim. 
Jest trzynawowy, halowy, murowany z cegły.
Odbudowany przez Kazimierza Wielkiego około 1370 r., był ponownie restaurowany w 1447 r. i przerabiany w XVI w.
Odbudowany przez Kazimierza Wielkiego około 1370 r., był ponownie restaurowany w 1447 r. i przerabiany w XVI w.
Budowę wieży zakończono w 1585 r.
Pożar w 1645 r. ponownie zniszczył kościół.
W latach 1648 - 1682 naprawiono straty, jednocześnie przebudowując kościół i zakładając nowe sklepienie.
Na miejscu pierwotnej zakrystii znajduje się obecnie kaplica z 1935 r. z polichromią Józefa i Łucji Oźminów.
W fasadę kościoła wmurowano w 1925 r. fragmentarycznie zachowane rzeźbione odrzwia z dawnego zamku sieradzkiego - około połowy XVII w., o nadprożu z przedstawieniem orła trzymanego przez gryfy, wsparte na kolumnach oplecionych winoroślą.
10 kwietnia 2011 koło kolegiaty odsłonięto pomnik upamiętniający ofiary katastrofy w Smoleńsku. 
Przy świątyni funkcjonuje sieradzka kapituła kolegiacka.
Do reszty kościołów nie dotarliśmy.
Autor: Dorota Owczarek
Źródło: Wikipedia, www.sieradz-praga.pl, www.kolegiata-sieradz.pl
5 maja 2019 roku
Sieradz
2 komentarze
Obejrzałam:))Dziękuje i serdecznie pozdrawiam:)))
OdpowiedzUsuńByło mi bardzo miło Reniu, pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńMiło że mnie odwiedziłeś....zostaw po sobie ślad.
Anonimie-podaj swoje imię.
Jeśli podoba Ci się mój blog to proszę dodaj go do obserwowanych.
Dziękuję i zapraszam ponownie.