Zabytkowy dworek w Kęblinach woj. łódzkie

Dworek odwiedziłam w styczniu tego roku, słońce grzało i można było powędrować po okolicy.
Okolica malownicza, teren zadbany, opowiem teraz o dworku w Kęblinach.
Mnie osobiście zauroczyły kwadratowe kolumny podtrzymujące portyk.

Kębliny - wieś sołecka w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Zgierz.

W latach 1975 - 1998 podlegała administracyjnie pod województwo łódzkie.

Nazwa pochodzi od staropolskiego słowa kębło - gniazdo, leże, legowisko - zwłaszcza zajęcy. 

Niektórzy wiążą pochodzenie nazwy z nazwiskiem Kembel lub Kombel, pojawiającym się w dokumentach z końca XIV w.

Założony w XIX w. park dworski ze skupiskami jodeł, jesionów i dębów.

W parku można zobaczyć też największy w województwie kasztanowiec, którego obwód liczy sobie 4,5 m.

Dwór to parterowy, podpiwniczony, murowany budynek. 

Wybudowany został na planie prostokąta. 

Od frontu mieści się portyk z czterema kolumnami na którym znajduje się nowy taras. 

Elewację wieńczy facjata z tympanonem.

Obecnie budowla posiada dach mansardowy, którym zastąpiono pierwotny łamany.
Pierwsze informacje o wsi Kambliny odnaleźć można z 1520 r., mówiące o tym iż wieś należała do parafii Gieczno. 

Wówczas to właścicielami Kamblin i niedaleko położonego Biesiekierza byli Besiekierscy, a następnie Gomolińscy. 

W dokumencie z 1793 r. o powołaniu powiatu zgierskiego wieś wspomniana jest już jako Kębliny. 

Właścicielem wsi na początku XIX w. był Józef Brochocki. 

Następnie została ona sprzedana Antoniemu Grodzińskiemu w 1802 r., dwadzieścia lat później wieś trafiła w ręce Rocha Trzcińskiego.

Kolejnym właścicielem stał się na podstawie podziałów rodzinnych Ignacy Urbankowski. 

Później włości skonfiskowały rosyjskie władze, ale rodzina Urbankowskich ponownie stała się właścicielami i w 1840 r. wznieśli parterowy, murowany dwór. 

W okresie późniejszym dwór wielokrotnie przebudowywano. 

W XIX w. przy dworze założono park. 

Zmiana gospodarzy nastąpiła ponownie w 1896 r., zakupili wówczas majątek Olszewscy. 

Dobra kęblińskie trafiły w 1940 r. w ręce przesiedlonego Estończyka van Baltena w ramach rekompensaty za utracony w Estonii majątek.

Żona obcokrajowca zatrudniała wówczas we dworze licznych polskich pracowników. 

Po II wojnie światowej dwór został przejęty przez Rolniczą Spółdzielnię Produkcyjną. 

Od 1992 r. we dworze ma swoją siedzibę ośrodek Stowarzyszenia Monar.

Wpisy w wojewódzkim rejestrze zabytków:

• Park dworski w Kęblinach, nr rej.: A/291 z 1983-12-20

Piękny dwór, można podziwiać tylko zza płotu.

Post opracowany według Wikipedii.
22 stycznia 2019 roku.