Ponieważ atrakcji w Rytwianach jest mnóstwo nie dałoby się opisać tego w jednym artykule, stąd kilka z nich.
Dziś przedstawię resztę atrakcji w Rytwianach, nawet takie które mało gdzie są publikowane.
W latach 1975 - 1998 miejscowość należała do województwa tarnobrzeskiego.
Położona nad rzeką Czarną Staszowską, 5 km na południowy wschód od Staszowa.
Siedziba władz gminy Rytwiany.
Niewątpliwą atrakcja Rytwian jest Stara Gorzelnia.
Nie można wejść do środka i podziwiać bo jest ona w totalnej ruinie ale można podziwiać z zewnątrz i wyobrażać sobie jak wyglądała w czasach swojej świetności.
Gorzelnia znajduje się w sąsiedztwie Ruin zamkowych.
Otwarta została w 1925 r. przez rodzinę Radziwiłłów.
W jej zabudowie znalazła się gorzelnia z urzędem, słodownia, kotłownia, suszarnia, dwa budynki mieszkalne, trzy chlewnie i szopa.
Budynki, jak i całe zaplecze wybudowane są z czerwonej cegły, pokryte dachówką „karpiówką”.
Cały budulec pochodził z pobliskiej cegielni.
Inwestycja została przeprowadzona z całym rozmachem i zastosowano w niej najnowsze technologie w tej dziedzinie.
Wykorzystywano surowce z okolicy: ziemniaki, zboża, buraki cukrowe, owoce.
Posiadała własną linię rektyfikacyjną.
Pozwalało to na ostateczną produkcję wódki i spirytusu.
Gorzelnia będąca początkowo pod zarządem Krzysztofa Radziwiłła, a następnie Artura Radziwiłła, działała bardzo dobrze, aż do początku II wojny światowej, kiedy to na krotko przerwano produkcję.
Wznowiono ją pod zarządem administracji niemieckiej.
Po zakończeniu działań wojennych i przejęciu zakładu przez Polskę Ludową nadal produkowano wyroby spirytusowe aż do początku lat 70 - tych.
Wskutek niegospodarności i błędnych decyzji ówczesnego kierownictwa, część maszyn zdemontowano i wywieziono do innych zakładów.
Produkcja została przerwana, a zakład zamknięto.
Dziś zabudowania gorzelni są prywatną własnością.
Zniszczone lecz okazałe budynki, widoczne z daleka, przypominają o dawnej świetności Rytwian i radziwiłłowskiego przemysłu.
Tuż obok ruin zamkowych i gorzelni stoi kościół parafialny pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego.
W 2002 roku parafia która do te pory była w Pustelni Złotego Lasu przeniosła się tutaj do centrum a kościół pokamedulski stał się rektoratem.
Kościół parafialny pw. św. Maksymiliana Kolbe zbudowany został w latach 2000 - 2002 wg projektu inż. Adama Abrama. 
Inwestycją kierował ks. Waldemar Farion.
Plac pod budowę nowej świątyni poświęcony został 29 czerwca 1997 r.
Wmurowanie kamienia węgielnego miało miejsce 4 czerwca 2000 r.
Świątynia jest tradycyjną, ceglaną budowlą, z wieżą na froncie oraz czterospadowym dachem przyczółkowym. 
Zawiera w sobie pewne elementy modernizmu.
Są to choćby kurtynowe ściany, prostokątne okna i trapezowaty, betonowy strop.
Klasyczny wygląd kościoła utrzymany jest dzięki układowi prezbiterium.
Niedaleko kościoła jest staw który dawniej pewnie był fosą zamkową.
Na terenie gminy znajdziemy zabudowania dawnego przemysłu rolno - spożywczego w Rytwianach: m. in. zabudowania dawnej gorzelni, wciąż czynnej cegielni, budynku młyna wodnego w miejscowości Grobla i inne. 
Spotkamy również ciekawe zabytki ludowego budownictwa mieszkalnego i gospodarczego a także liczne przydrożne kapliczki w Rytwianach, Niedziałkach, Kłodzie i Tuklęczy.
Można tu spotkać kormorany, perkozy, czarne bociany, czaple, wydry i borsuki.
Stwierdzono występowanie bardzo rzadkiego chronionego gatunku paproci pn. salwinia pływająca.
Ta oaza ciszy i spokoju wywrze wrażenie nawet na najbardziej wybrednym turyście.
Na koniec znalazłam jeszcze taki oto dworek.
Niewiele o nim znalazłam informacji ale mimo iż całkiem się rozsypuje to nadal stoi i przypomina o dawnych czasach,
Radziwiłłowie pewnie zrobili by z niego użytek a my teraz patrzymy jak niszczeje.
Drewniano - murowany dwór z XVIII w., przebudowany w XIX w.
I tak oto nasza wędrówka dobiegła końca, mam nadzieję że Was zachęciłam do odwiedzenia Rytwian.
Źródła: Wikipedia, www.rytwiany.com.pl, Polska Niezwykła.
2 grudnia 2018 r.
2 komentarze
Oglądam,podziwiam i ubolewam na pięknym dworem:)))Pozdrawiam serdecznie:))
OdpowiedzUsuńNo, trochę kiepsko wygląda ale nadal cieszy oczy. Moje na pewno.
UsuńMiło że mnie odwiedziłeś....zostaw po sobie ślad.
Anonimie-podaj swoje imię.
Jeśli podoba Ci się mój blog to proszę dodaj go do obserwowanych.
Dziękuję i zapraszam ponownie.