Pałacyk Henryka Sienkiewicza w Oblęgorku - Muzeum pisarza - woj. świętokrzyskie

W Oblęgorku byliśmy w grudniu ubiegłego roku.
Ledwo zdążyliśmy przed zamknięciem a jak wiecie w grudniu słońce szybko zachodzi i do robienia zdjęć nie jest to wskazane.
Pałac w którym mieszkał Sienkiewicz jest bajkową budowlą a po wejściu do środka buzia sama się rozdziawia w przysłowiowym "wow".
Zapraszam do pałacu Henryka Sienkiewicza.

Oblęgorek - wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Strawczyn, 18 km na północny zachód od Kielc.
W XVI w. wieś należała do H. Odrowąża.
W latach 1975 - 1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

We wsi znajduje się Muzeum Henryka Sienkiewicza - oddział Muzeum Narodowego w Kielcach.
W 1900 r. z okazji 25 - lecia pracy literackiej dla przyszłego noblisty polskie społeczeństwo zorganizowało zbiórkę na zakup majątku w Oblęgorku i ufundowało go w podziękowaniu za jego pracę. 

Z tej okazji został utworzony obywatelski komitet, który miał przygotować program dla obchodów jubileuszowych.
Akt notarialny podpisano w Kielcach 18 lipca 1900 r. w obecności radcy Tadeusza Kowalskiego i księdza Zygmunta Chełmickiego.
Na majątek składało się łącznie 515 mórg.

Na tę okoliczność rzeźbiarz Pius Weloński wykonał z białego marmuru popiersie pisarza. 

Dworek zaprojektowany przez warszawskiego architekta Hugona Kudera zbudowano w 1895, okolice wokół pałacyku, 49 ha ziemi, zaprojektował i urządził warszawski ogrodnik Franciszek Szanior. 

Droga do pałacyku prowadzi przez Czerwoną Bramę a dalej przez aleję lipową.

XIX wieczny dworek zbudowany został w stylu eklektycznym w latach 1900 - 1902 na terenie starego parku. 

Od strony frontowej zwieńczony jest charakterystycznym kamiennym husarzem. 

Nad wejściem umiejscowiony został kamienny herb rodu Sienkiewiczów. 

Pałacyk powstał na bazie istniejącego już tam myśliwskiego domku rodziny Tarłów - najstarszej części dworku, zwanego Tarłówką oraz pawilonu myśliwskiego zbudowanego w 1895 r. przez ówczesnego właściciela rejenta Mieczysława Halika, zwanego dziś Halikówką.
Okolice wokół dworku otacza duży park w stylu angielskim, w którym dominują stare dęby i lipy oraz ogród, którym opiekowała się trzecia żona pisarza Maria z rodziny Babskich i córka Dzinia.
Uroczystość wręczenia pisarzowi aktu notarialnego wraz z całą, 4 - tomową dokumentacją odbyła się w czasie jubileuszowych obchodów w dniu 22 grudnia 1900 r.

Muzeum powstało 26 października 1958 roku z inicjatywy dzieci pisarza, córki Jadwigi Korniłowicz i syna Henryka Józefa. 

W roku 1948 zwrócili się oni do ówczesnego Ministerstwa Kultury i Sztuki aby w dworku tym utworzyć Muzeum Pamiątek po swym ojcu. 

Propozycja ta zyskała poparcie władz państwowych i przy finansowej pomocy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach oraz Społecznego Funduszu Odbudowy Stolicy i Kraju pomysł ten wszedł w życie.

W 1956 r. Jadwiga i Henryk Józef aktem notarialnym przekazali Skarbowi Państwa pałacyk wraz z 2 ha parku.
Pierwszym kustoszem muzeum została synowa Henryka Sienkiewicza Zuzanna.
Prace przygotowawcze zostały rozpoczęte przez „Cepelię” w Poznaniu i Łodzi. 

Wykonały one odnowę i renowację mebli i tkanin.
Obecnie - 2010, na parterze odtworzony został wygląd i wystrój pomieszczeń z czasów pobytu pisarza. 

Znajdują się tu gabinet do pracy, w którym dominuje biurko, oraz obrotowa półka i oszklona biblioteka z książkami, na ścianach ozdobą są rodzinne portrety. 

Salon dla gości z okrągłym stołem i krzesłami przywiezionymi z mieszkania w Warszawie, w rogu umiejscowiony został stolik, przy którym pisarz grywał z gośćmi w karty, na ścianach wiszą płótna różnych malarzy. 

Pozostałe pomieszczenia to jadalnia, palarnia i sypialnia. 

Otwarcie dla zwiedzających sypialni nastąpiło dopiero w r 1974. 

Przy jej rekonstrukcji pomocne okazały się uwagi gospodyni samego pisarza Marii Lutówny oraz synowej - Zuzanny.

Zespół pałacyku Henryka Sienkiewicza, obejmujący pałacyk oraz park z przełomu XIX/XX w., został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych - nr rej.: A.465/1-2 z 17.12.1957, z 24.04.1958, z 28.10.1971 i z 30.05.1972.

Zajrzycie tam kiedyś? ja napisze że warto, naprawdę warto odwiedzić to miejsce.

Źródło: Wikipedia

2 grudnia 2018 roku.