Pałace Kruschego i Kindlerów w Pabianicach

Zdjęcia tych pałaców robiłam w październiku ubiegłego roku a dopiero dziś udało mi się je opisać.
Pałace w Pabianicach nie są rzadkością gdyż fabrykanci budowali, balowali, mieli swoje siedziby fabryczne a były to cudne budowle.
Dziś jedne są odnowione, inne trochę mniej ale nadal są piękne.
Zapraszam do obejrzenia.

Pałac Kindlerów 

Zacznijmy od Pabianic.
Pabianice - miasto w województwie łódzkim, siedziba powiatu pabianickiego.

Drugie co do liczby mieszkańców miasto aglomeracji łódzkiej. 

Pod względem liczby ludności są trzecim - po Łodzi i Piotrkowie Trybunalskim, miastem w województwie łódzkim a 59. w Polsce. 

Pod względem powierzchni miasto znajduje się na 9. pozycji w województwie łódzkim a 150. w Polsce.
Okazją do błyskawicznego rozwoju Pabianic był kryzys w sukiennictwie, spowodowany wprowadzeniem w 1832 r. granicy celnej między Królestwem Polskim a Rosją. 

Umożliwiło to dynamiczny rozwój produkcji tkanin bawełnianych. 

Kolejne ważne daty w rozwoju tutejszego przemysłu to rok 1851, gdy zniesiono bariery celne między Królestwem z Rosją - otwarcie rynków zbytu dla wyrobów bawełnianych, oraz rok 1864, gdy uwłaszczono chłopów - dopływ taniej siły roboczej. 

Największym zakładem przemysłowym Pabianic było wówczas przedsiębiorstwo włókiennicze Krusche - Ender.

Pabianice, podobnie jak Łódź, stały się w XIX w. miastem wielokulturowym.

Oprócz Polaków istotną rolę odgrywali w nim Niemcy i Żydzi.

Neoklasycystyczny Pałac Kruschego, który znajduje się przy ulicy św. Jana 4, wybudowano w połowie XIX wieku.
W chwili obecnej mieści się w nim Urząd Stanu Cywilnego.

Dzięki funkcjom urzędowym wnętrza pałacu zachowane są w dobrym stanie i częściowo dostępne dla zwiedzających.
Mnie nie udało się nic zobaczyć ale jeszcze tam zajrzę.
Beniamin Krusche - pabianicki przemysłowiec, urodził się 4 X 1807 r. w Reichenau w Saksonii w rodzinie wyznania ewangelicko - augsburskiego. 

Był synem tkacza Gottlieba i Anny Rozyny Rolle.

W 1825 r. razem z ojcem przybył do Polski i osiedlił się w Turku - woj. kaliskie. 

W tym roku rodzina Krusche przeniosła się do Pabianic, gdzie pozostała na stałe. 

Tutaj nad Dobrzynką założyli w 1826 r. ręczną tkalnię z 9 warsztatami z zamiarem produkowania wyrobów bawełnianych.
Po wycofaniu się ojca z przedsiębiorstwa, Beniamin Krusche przejął zakład, stopniowo zwiększając swój majątek i rozwijając produkcję. 

W 1830 r. nabył w Pabianicach m.in. piętrowy dom murowany i plac, w 1834 r. otrzymał pozwolenie na handel solą i prowadzenie sklepu kramarskiego. 

Pięć lat później założył farbiarnię.

W 1844 - 1846 r. posiadał 91 krosien i zatrudniał w firmie 92 robotników. 

Sprowadził do Pabianic pierwsze krosna mechaniczne - 1849 r., a w następnym roku pierwszą maszynę parową o mocy 8 KM.

Rezydencja rodziny Kindlerów znajdowała się na ulicy Zamkowej 26, dziś w budynku znajduje się Urząd Skarbowy.
Po 1980 roku wpisane do rejestru zabytków pod numerem A/270 z 16.09.1980.

Rudolf Kindler urodził się 5 czerwca 1819 r. w Stawiszynie koło Kalisza.

Zmarł 21 sierpnia 1891 r. w Dreźnie. 

Był siódmym dzieckiem Karola Wilhelma i Joanny z Salingów. 

W Kaliszu zdobył zawód tkacza. 

Około 1838 r. przybył do Zgierza, gdzie zatrudnił się w firmie Zacherta. 

Był tam majstrem - mechanikiem. 

W tym czasie przystąpił do kościoła braci morawskich.

W 1842 r. zawarł związek małżeński z Ernestyną Ludwiką Gűnther, córką zgierskiego tkacza.
W 1848 r. przeniósł się do Pabianic. 

Beniamin Krusche powierzył mu kierownictwo farbiarni przy ul. Saskiej - obecnie Piłsudskiego. 

W 1850 r. zamontowano tu właśnie pierwszą w mieście maszynę parową o mocy 8 KM.
Istniały też inne powody, które skłoniły R. Kindlera do przyjazdu do Pabianic.

Otóż B. Krusche i jego młodszy brat August byli członkami pabianickiego zboru braci morawskich.
W Pabianicach urodziło się sześcioro potomków Kindlera: 1848 - Waldemar, 1850 - Maria Luiza, 1853 - Ferdynand Waldemar, 1856 - Oskar, 1850 - Marta Ludwika, 1865 - Karol Rudolf.
W latach 70. XIX wieku Kindler dokonał zakupu terenu na Nowym Mieście, położonego w kierunku zachodnim od ul. Ogrodowej - obecnie Traugutta.

Powstała tam duża fabryka z nowoczesnym zakładem farbiarsko - wykończalniczym. Przedsiębiorstwo wytwarzało kilka rodzajów tkanin, z wyraźna przewagą produktów półwełnianych. Pozostałe rodzaje to tkaniny czesankowe, żakardowe i bawełniane.
W końcu lat 80. XIX naprzeciwko fabryki przy Zamkowej powstała rezydencja Kindlerów.

Tak oto mały łyczek historii Pabianic opisałam ale to jeszcze nie koniec, jeszcze o Pabianicach napiszę.
Źródło: Wikipedia.
Październik 2018 rok.