Zabytkowy drewniany kościół pw św. Józefa Oblubieńca w Łodzi

Na placu kościoła byliśmy dwa razy.
Pierwszy raz w marcu w pewien pogodny i ciepły wieczór czytaj noc, a drugim razem niedługo potem pod koniec marca ale za dnia.
Powiem że mnie urzekł właśnie nocą a Wy oceńcie sami.
Ani za pierwszym, ani za drugim razem nie mieliśmy możności zajrzeć do środka ale jak mawiają do trzech razy sztuka.
Zapraszam na spacer po Łodzi.

Kościół św. Józefa - dawniej Kościół pw. Wniebowzięcia NMP - rzymskokatolicki kościół parafialny z II poł. XVIII wieku przy ul. Ogrodowej 22 w Łodzi. 

Najstarszy łódzki kościół i jedyny zachowany budynek z czasów Łodzi rolniczej.

Kościół św. Józefa pierwotnie nosił tytuł Wniebowzięcia NMP. 

Budowa pierwszego, drewnianego kościoła miała miejsce ok. 1370 r. 

Ufundował go właściciel Łodzi biskup Zbylut Gołańczewski i ulokowano w okolicy dzisiejszego skrzyżowania ulic Zachodniej i Lutomierskiej. 

W tym samym czasie arcybiskup gnieźnieński Jarosław Bogoria Skotnicki eryguje tu parafię. 

Różne klęski, pożary, najazdy spadające na miasto przyczyniły się do upadku i zaniedbania tej świątyni.

Z fundacji biskupa kujawskiego Antoniego Ostrowskiego wybudowano w latach 1765 - 1768 nowy kościół na solidnym, murowanym fundamencie. 

Usytuowano go w pobliżu na tzw. Górkach Plebańskich - dziś Plac Kościelny. 

Łódź do XVIII w. była niewielką osadą rolniczą, toteż mały kościółek zaradzał potrzebom duszpasterskim. 

Od roku 1835 do 1837 rozbudowano go. 

Został wydłużony i oszalowany.

W 1880 r. parafia liczyła już 6 tys. wiernych. 

Łódź stawała się ruchliwym ośrodkiem przemysłowym. 

Wobec tych wyzwań postanowiono w 1881 r. znowu rozbudować kościół. 

Prace jednak okazały się niewystarczające. 

Podjęto decyzję o postawieniu nowego okazałego kościoła murowanego. 

Władze carskie nakazały starą świątynię wyburzyć. 

Wówczas proboszcz ks. Jan Siemiec wpadł na pomysł, by kościół przenieść na nowe miejsce.
Wybrano cmentarz przy ul. Ogrodowej, na którym od 1856 r nie chowano zmarłych. 

Władze carskie poinformowano, że po przeniesieniu w głównym ołtarzu umieści się obraz św. Mikołaja, przed którym będzie można zanosić modlitwy za cara Mikołaja I. 

Pomysł się powiódł. 

I tak po 123 latach drewniany kościół zmienił miejsce swej lokalizacji.

Istnieje podanie, że kościół przeniesiono w ciągu jednego dnia. 

Uczynili to pracownicy pobliskiej fabryki Izraela Kalmanowicza Poznańskiego. 

Prace miały miejsce od 10 kwietnia 1888 r.
Po złożeniu całości 21 maja 1888 r. został poświęcony przez arcybiskupa warszawskiego Wincentego Teofila Chościak Popiela i nadano mu tytuł św. Józefa. 

Odtąd był kościołem filialnym parafii Wniebowzięcia NMP.

Wnętrze w stylu klasycznym o zabarwieniu barokowym. 

Ołtarz główny: Wielki ołtarz w stylu sarkofagowym, drewniany, malowany. 

Ołtarz i figury są utrzymane w kolorach jasnych ze złoceniami i srebrzeniem. 

W środkowej części w niszy figura św. Józefa z Dzieciątkiem Jezus ciesząca się kultem wiernych. 

Po bokach figury św. Piotra i św. Pawła. 

W zwieńczeniu ołtarza w złoconej glorii - Trójca Święta.

Kościół jest niemym świadkiem historii Łodzi, pamięta rozbiory Polski i powstania narodowe. 

Jest jedną z najstarszych budowli miasta Łodzi.

Źródło: Wikipedia, http://www.jozef.org.pl

Marzec 2019 rok.