Skansen "Łęczycka Zagroda Chłopska" - Kwiatkówek k Tumu woj. łódzkie

Zwiedzając Kolegiatę w Tumie nie sposób nie zajrzeć do Kwiatkówka.
Do roku 2013 w którym to Skansen powstał Kolegiata była jedyną atrakcją w najbliższej okolicy.
Teraz można zwiedzić Kolegiatę w Tumie, zaraz potem Skansen w Kwiatkówku i kościół na Górze Świętej Małgorzaty.
Zapraszam na wycieczkę.

Kwiatkówek - wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łęczyckim, w gminie Góra Świętej Małgorzaty.
W miejscowości znajduje się skansen "Łęczycka Zagroda Chłopska", będący filią Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi.

Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 703.
W latach 1975 - 1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Myśl o stworzeniu w Tumie pod Łęczycą obiektu zamiejscowego Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi zrodziła się pod koniec 2009 roku. 

Docelowo całe założenie, wpisujące się w projekt Tum - perła romańskiego szlaku, składać się będzie ze skansenu etnograficznego - Łęczyckiej Zagrody Chłopskiej, rekonstrukcji łęczyckiego grodu i pawilonu muzealnego.

Budowa Łęczyckiej Zagrody Chłopskiej rozpoczęła się w drugiej połowie 2011 roku. 

Dokonano wówczas translokacji wiatraka kozłowego i urządzeń olejarni. 

Zdecydowaną większość prac wykonano na przestrzeni 2012 roku. 

Wówczas zaczęły powstać budynki zagrody, tj. dom mieszkalny, budynek inwentarski z szopą na torf, stodoła, a także budynek ekspozycyjno - administracyjny. 

W następnej kolejności przystąpiono do wznoszenia zabudowań kuźni i olejarni.
Otwarcie Skansenu odbyło się 13 lipca 2013 roku.
Co można zobaczyć w Skansenie "Chłopska Zagroda"?
Dom mieszkalny tzw. chałupa.
Wzniesiony w miejscowości Chorki - gm. Grabów, pow. Łęczyca, u schyłku XIX w. 

Obecnie jest to rekonstrukcja. 

Łęczyckie było terenem, na którym z uwagi na niedostatek drewna chętnie sięgano po inne surowce budowlane, jak np. glina. 

Gliniane zabudowania chłopskie, a nawet dwory, wznoszone były we wsiach w XIX wieku i w 1 poł. XX stulecia.
Wyposażenie domu mieszkalnego.
Wyposażenie tzw. chałupy w Łęczyckiej Zagrodzie Chłopskiej odpowiada końcowi okresu międzywojennego. 

Ilość i rodzaj mebli oraz sprzętów gospodarstwa domowego, a także ich rozmieszczenie, zostało dostosowane do potrzeb rodziny dwupokoleniowej - małżeństwa w średnim wieku z kilkorgiem dzieci.

W izbie kuchennej, położonej w zachodniej części domu, skupiało się życie rodziny - tu się gotowało i jadło posiłki, tu się odpoczywało i sypiało, tu wreszcie przyjmowało się sąsiedzkie wizyty.
Wielofunkcyjny budynek inwentarski - obora, stajnia i chlew oraz szopa na torf
Wybudowany we wsi Łęka gm. Łęczyca, pow. Łęczyca, na początku XX w. 

Obecnie jest to rekonstrukcja. 

W szopie na torf znajduje się ekspozycja obrazująca technikę eksploatacji torfu, który na tym terenie był ważnym surowcem wykorzystywanym jako opał.
Stodoła
Budynek gospodarczy wzniesiony we wsi Łęka gm. Łęczyca, pow. Łęczyca, w 2 poł. XIX w.
Budynek o funkcjach administracyjno - ekspozycyjnych
Pierwotnie wzniesiony w miejscowości Mały Tum gm. Góra Św. Małgorzaty, pow. Łęczyca, ok. 1870 r.
Elementy małej architektury sakralnej: kapliczki

Małą architekturę sakralną w Łęczyckiej Zagrodzie Chłopskiej reprezentują dwie kapliczki. 

Pierwsza z nich to monolityczna drewniana kapliczka słupowa z figurą św. Jana Nepomucena.

Druga kapliczka reprezentuje typ kapliczki skrzynkowej, w której wnętrzu znajduje się figura Chrystusa Frasobliwego.
Budynki prezentujące przemysł i rzemiosło wiejskie:

Wiatrak kozłowy

Dzieje młyna wietrznego prezentowanego w Łęczyckiej Zagrodzie Chłopskiej zaczynają się w miejscowości Kwiatkówek gm. Góra Świętej Małgorzaty, pow. Łęczyca. 

Został tam wybudowany około 1820 roku. 

W 1900 roku przestawiono go do wsi Zawada gm. Łęczyca, pow. Łęczyca, gdzie pracował korzystając wyłącznie z siły wiatru do 1957 roku. 

Obecnie znajduje się na terenie Skansenu.

Olejarnia
Historia olejarni zaczyna się w 1948 roku.
Olejarnia reprezentuje drobną produkcję przemysłową na wsi.
Kuźnia
Dzieje kuźni związane są nieodłącznie z rodziną, która posiada długą tradycję uprawiania zawodu kowala sięgającą schyłku XIX stulecia.

Piec chlebowy
Umieszczony poza zagrodą, w niedalekim sąsiedztwie kuźni i olejarni.

Piec garncarski
Umieszczony poza zagrodą, w niedalekim sąsiedztwie kuźni i olejarni.

Jest tam mnóstwo kwiatów, ziół, krzewinek, które w sezonie ubarwiają teren kolorami i zapachem.
Odbywa się tutaj mnóstwo warsztatów we współpracy z pobliskimi szkołami.

To miejsce warto zobaczyć, polecam.
Źródła: www.maie.lodz.pl
14 października 2018 roku.