Zapomniane dwory woj. wielkopolskiego - Słodków

Był piękny acz chłodny, wręcz rześki dzień październikowy, ubiegłego roku, słońce świeciło dość intensywnie.
Pięknie oświecało fotografowane obiekty, współpracowało z nami.
Dotarliśmy do Słodkowa w województwie wielkopolskim.
Zapraszam na wycieczkę.

Słodków – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie tureckim, w gminie Turek.
Wieś położona jest w odległości około 4 km na zachód od Turku, przy drodze krajowej 72.

W miejscowości funkcjonuje Biblioteka Publiczna Gminy Turek - w dworku, a także szkoła podstawowa i gimnazjum. 

Ponadto na terenie miejscowości znajduje się wiatrak koźlak z XIX wieku.
Ośrodkiem tutejszego majątku ziemskiego był zbudowany w pierwszej połowie XIX wieku dwór, od wschodu otoczony parkiem, a od zachodu i południa sąsiadujący z budynkami gospodarczymi folwarku.

Dwór zwrócony jest dłuższą, główną fasadą na zachód, w stronę częściowo zachowanych zabudowań folwarcznych. 

Jest to parterowa, murowana budowla, licząca od frontu siedem osi. 

Kompozycja elewacji - symetryczna; dominuje w niej nawiązujący do klasycyzmu ganek na czterech pseudotoskańskich kolumnach, dźwiagających drewniany naczółek trójkątny.

Wschodnia elewacja prezentuje się nieco odmiennie - na osi symetrii znajduje się tu piętrowy ryzalit o dwóch osiach i parterowej przybudówce, zwieńczony trójkątnym szczytem z półkolistym okienkiem w polu. 

W ten sposób główna oś neoklasycznej budowli, zaakcentowana przez frontowy ganek i sień dwutraktowego wnętrza, zostaje też podkreślona od strony parku. 

Całość bryły nakryto dachem naczółkowym, obecnie krytym papą, a niegdyś być może gontem lub dachówką.

Od północy do dworu przylega nowsze, parterowe skrzydło, zapewne z przełomu wieków, mieszczące niegdyś pomieszczenia dla służby i całkowicie pozbawione dekoracji. 

Na zachód od budowli do dziś znajdują się pozostałości budynków gospodarczych wchodzących w skład folwarku, a niegdyś zgrupowanych wokół dużego dziedzińca przed dworem. 

W XIX wieku funkcjonowała tu również gorzelnia.

Całość rezydencji, poprzez obecność skrzydła południowego, jest niestety daleka od harmonii. 

Mimo to, pierwotny budynek dworu można zaliczyć do nurtu skromnej architektury klasycystycznej, powstającej na prowincji w pierwszych dziesięcioleciach XIX wieku, szczególnie w okresie Królestwa Kongresowego.

Na wschód od dworu rozpościera się park mający charakter malowniczego, krajobrazowego założenia. 

Jego wytyczenie datuje się w przybliżeniu na okres po połowie XIX stulecia. 

W kompozycji dominują dwa stawy połączone kanałami, dostępne dla spacerowiczów z sieci alejek i zabytkowej alei wschodniej, wyznaczającej granicę założenia.

Pośród występujących tu drzew wyróżniają się buki i dęby, sosna wejmutka, graby i brzozy.
Po 1945 roku rozebrano część zabudowy gospodarczej, a dziedziniec folwarczny uległ podzieleniu i daleko idącej przemianie, przez co dawny układ uległ zatarciu. 

Również powojenne remonty zatarły dawny wystrój elewacji.
W roku 2006 dokonano kompleksowej renowacji zespołu dworskiego, finansowanej w przeważającej części ze środków Unii Europejskiej, z udziałem funduszy Ministerstwa Kultury i gminy Turek.

Odrestaurowano dwór, od nowa rozplanowano też założenie parku, oczyszczając stawy i drzewostan.

Powstały alejki z ławkami i mostki nad kanałami, wprowadzono też szereg nowych nasadzeń oraz ogrodzono teren.

To piękne miejsce cieszy oczy wspaniałymi widokami, zachęcam do odwiedzania.

Obiekt, dwór, wpisany do rejestru zabytków: nr rej.: 325 z 21.10.1968

Źródło - Wikipedia.