Atrakcje kieleckich parków, tereny zielone woj. świętokrzyskie

Zwiedzając Rezerwat "Kadzielnię" i Jaskinię "Raj" w sierpniu ubiegłego roku zawędrowaliśmy również do kieleckich terenów zielonych, parków gdzie można usiąść, odpocząć, posłuchać plusku wody z fontann czy śpiewu ptaków.
Opowiem trochę co widzieliśmy.

Kielce - miasto na prawach powiatu w środkowo-wschodniej Polsce, stolica województwa świętokrzyskiego.

Położone w Górach Świętokrzyskich, nad rzeką Silnicą, historycznie w Małopolsce.
Wędrując z Kadzielni do Pałacu Biskupów Krakowskich przeszliśmy w ten upalny sierpniowy dzień przez oazę ciszy, spokoju, cienia i były to: Skwer "Szarych Szeregów", Park im. Stanisława Staszica oraz "Wzgórze Zamkowe" oglądając, zwiedzając, chłonąc historyczne kąski.
Skwer Harcerski im. Szarych Szeregów to plac położony koło centrum miasta, wchodzący w skład terenów zielonych ciągnących się wzdłuż rzeki Silnicy.

Leży pomiędzy ulicami: Krakowską, Biskupa Czesława Kaczmarka, Ogrodową i Spacerową.
Od strony północnej graniczy z parkiem miejskim, a od południa z Kadzielnią i położonym na jej terenie rezerwatem przyrody nieożywionej.
Na terenie skweru jest plac zabaw, sieć alejek spacerowych oraz droga dla rowerów wzdłuż Silnicy prowadząca od Stadionu "Budowlani" na Pakoszu przez park miejski i wzdłuż zalewu miejskiego aż do ulicy Witosa.

Na środku skweru znajduje się pomnik poświęcony harcerzom poległym za Ojczyznę, który został odsłonięty w 1982 roku podczas obchodów 70 - lecia harcerstwa w Kielcach.

Wzdłuż głównej alejki skweru ciągnie się Aleja Sław, którą tworzą umieszczone na granitowych postumentach popiersia znanych osób: kompozytorów, piosenkarzy, pisarzy, malarzy.
Obecnie Aleja Sław liczy 46 popiersi.

I tak doszliśmy do Parku miejskiego im. Stanisława Staszica.
Kielecki park, jeden z najstarszych parków w Polsce, leżący w centrum miasta u południowego podnóża Wzgórza Zamkowego, liczący 7,9 ha powierzchni, wpisany do rejestru zabytków.
W zachodniej części parku znajduje się staw określany mianem "podzamecki" o powierzchni 1,1 ha, mający na środku fontannę z ozdobnymi dyszami w kształcie ryb.

W dawniejszym okresie znajdowała się nad nim przystań, a po samym stawie można było pływać na łódkach.

Na terenie parku znajduje się kilka pomników: figura św. Jana Nepomucena z XVIII wieku, pomnik Stanisława Staszica z 1905 roku, pomnik Stefana Żeromskiego z 1953 roku,

rzeźba „Przysięga miłości” z 1973 roku

umiejscowiona tuż przy uchodzącym do stawu źródle Biruty, któremu nazwę dała ukochana Marcina Borowicza – bohatera „Syzyfowych prac” Stefana Żeromskiego. 

Przy ulicy Solnej ograniczającej park od północy stoi pomnik upamiętniający wydarzenie z 15 czerwca 1944 roku, jakim było wykonanie pod budynkiem Gestapo wyroku śmierci na Franzu Witku – szefie tutejszych konfidentów – przez żołnierzy Armii Krajowej dowodzonych przez ppor. Kazimierza Smolaka, pseudonim „Nurek”.

Koło Pałacu Tomasza Zielińskiego znajduje się także ptaszarnia, w której można podziwiać sporo rzadko spotykanych ptaków.
W parku znajduje się około 1300 drzew i krzewów tworzących drzewostan mieszany, w skład którego wchodzą: kasztanowce, jesiony, lipy, klony, wiązy oraz robinie akacjowe. 

Niektóre z tych drzew liczą sobie ponad 100 lat.
Pierwsze wzmianki na temat kieleckiego parku pojawiły się w 1804 roku.

Opisany został jako użytkowo-ozdobny ogród włoski posiadający na swym terenie staw, alejki z altankami oraz ogród kuchenny.

Mural parkowy

Tuż obok znajduje się "Wzgórze Zamkowe".
Jest to wzniesienie w centrum Kielc o wysokości 280 m n.p.m. 

Niekiedy nazywane także Wzgórzem Katedralnym.
Nazwa tego terenu związana jest ze wzniesieniem w latach 1637 - 1641 Pałacu Biskupów Krakowskich, który często nazywany był zamkiem.

Wzgórze to jest bocznym ramieniem Psich Górek - ok. 305 m n.p.m., wchodzących w skład przebiegającego przez południową część miasta Pasma Kadzielniańskiego.
W roku 1295 Kielce otrzymały przywilej na obwarowanie miasta, a w szczególności Wzgórza Zamkowego murami obronnymi, które w 1827 roku z inicjatywy bpa krakowskiego Jana Pawła Woronicza zburzono wraz ze strzelnicami.
Więzienie kieleckie mieści się na wzgórzu tuż za parkiem.
Więzienie przy ul. Zamkowej w Kielcach powstało w latach 1826 - 1828 i funkcję więzienia pełniło do lat 70 - tych XX wieku pod panowaniem kolejnych rządów polskich, zaborczych i okupacyjnych.

Początkowo w okresie Królestwa Kongresowego, jako więzienie polskie, obejmowało początkowo wyżej położone pawilony.

Pod rosyjskimi rządami zaborczymi zostało powiększone do obecnych rozmiarów. 

Pod zaborem rosyjskim w latach 1863-66 oraz 1905-08 przebywało tu wielu więźniów politycznych.

Najbardziej tragicznym okresem w dziejach wiezienia były lata 1939-1956. 

We wrześniu 1939 r. 

Niemcy umieścili tu punkt zborny dla polskich jeńców. 

Nocą 9 września 1939 r. w masakrze sprowokowanej przez niemieckich strażników 19 jeńców zostało zastrzelonych i około 40 rannych.

Później nadzór nad więzieniem przejęło gestapo. 

Do końca okupacji przez więzienie przeszło około 16 tys. więźniów.
Ośrodek Myśli Patriotycznej i Obywatelskiej mieści się w części odrestaurowanego Muzeum Pamięci Narodowej.

W odnowionych pomieszczeniach znajduje się, w dużej mierze multimedialna ekspozycja stała, oparta na pracy kieleckich historyków i opracowana w pracowni architektonicznej Mirosława Nizio. 

W pomieszczeniach piwnicy zachowane zostały dawne więzienne karcery.

Został mi jeszcze do pokazania Pałac Tomasza Zielińskiego - zdjęcia robione tylko z jednej strony.
Pałac Tomasza Zielińskiego – zabytkowy obiekt w centrum Kielc położony tuż obok Pałacu Biskupów Krakowskich przy ulicy Zamkowej.

W skład wnętrza pałacyku wchodzi kilkanaście pomieszczeń, m.in.: Sala Koncertowa, Sala Klubowa, Sala Portretowa, kawiarnia, biblioteka, dwie baszty, oranżeria. 

Wokół pałacyku znajduje się ogród, na terenie którego znajduje się studnia z daszkiem, słup pamiątkowy, a w okresie letnim mieści się tu kawiarenka pod parasolami.

Całość jest otoczona różnej wysokości murem z otworami strzelniczymi. 

Na murze znajduje się mała baszta zwana „Plotkarką”.

Pałacyk swą nazwę zawdzięcza Tomaszowi Zielińskiemu, który w latach 1847–1858 dzierżawił ten obiekt od rządu i przekształcił go w kompleks pałacowo-ogrodowy.

W trakcie swojego pobytu urządził w pałacyku muzeum oraz ośrodek mecenatu artystów, w którym gościł znanych malarzy: Józefa Szermentowskiego, Januarego Suchodolskiego, Wojciecha Gersona i Franciszka Kostrzewskiego. 

Od 1985 roku jest to siedziba Domu Środowisk Twórczych, który organizuje w tym miejscu wystawy prac, koncerty oraz spotkania z ludźmi sztuki, nauki i polityki.

W skład zabytkowego zespołu pałacyku, wpisanego do rejestru zabytków nieruchomych - nr rej.: A.379/1-3 z 3.01.1970, oprócz pałacu, należą:

• oficyna wybudowana w latach 1848–1856,
• oranżeria z lat 1851–1856,
• ogrodzenie, mur z bramą i basztą „Plotkarką” z lat 1850–1856,
• ogród z XVIII w., przebudowany w 1854 r.

Ja byłam pod wrażeniem a jak się podobało Tobie?

Kto odwiedził już Kielce i chce mi coś opowiedzieć? zapraszam do komentowania.

Źródła historyczne: Wikipedia.
Sierpień 2018 r.