środa, 16 stycznia 2019

Wędrując po Świętokrzyskiem - Wiślica - miasto wpisane do rejestru zabytków

Jak oglądam zdjęcia to aż serce się śmieje, bo nie dość że było ciepło, to był nasz sierpniowy urlop, to jeszcze taką "perełkę" spotkaliśmy na naszej drodze - mam na myśli Wiślicę.
Nie często się przecież zdarza aby całe miasto było wpisane do rejestru zabytków nieruchomych a Wiślica jest: miasto XI–XVI w., nr rej.: A.84 z 22.10.1947.
Zapraszam do wędrówki razem z nami po Wiślicy.


Wiślica – miasto w Polsce, położone w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, siedziba gminy Wiślica.
Prawa miejskie uzyskała w 1326, utraciła je w 1870 r.
Status miasta odzyskała z dniem 1 stycznia 2018, stając się ludnościowo najmniejszym miastem Polski z 503 mieszkańcami.
Według legendy nazwa osady pochodzi od imienia jej założyciela, księcia Wiślan Wiślimira, który wraz ze swoim otoczeniem miał przyjąć chrzest w 880 roku. 
Wspomina o tym tak zwana legenda panońska, czyli Żywot św. Metodego. 
Dokument mówi o przymusowym chrzcie pogańskiego księcia Wiślan. 
Dla części badaczy wzmianka ta była dowodem, że w IX wieku istniało silne państwo Wiślan ze stolicą w Wiślicy.
Zabytki w Wiślicy:
Bazylika kolegiacka Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Wiślicy z 1350, ufundowana przez Kazimierza Wielkiego, ponoć jako pokuta za zabójstwo kanonika Marcina Baryczki - tzw. kościół ekspiacyjny.


Tablica tzw. fundacyjna na południowej ścianie kościoła z postacią króla Kazimierza Wielkiego i biskupa Bodzanty.

Wnętrze zdobią gotyckie sklepienia: krzyżowo-żebrowe i ostrołukowe, oparte na trzech filarach na środku bazyliki.

Jest to najstarszy i największy kościół dwunawowy w Polsce.


Kościół został częściowo zniszczony w czasie I wojny światowej przez Austriaków. 
Odbudowany został w latach 1919–1926 według projektu Adolfa Szyszko-Bohusza.


W prezbiterium widoczne są fragmenty fresków rusko - bizantyjskich z lat 1397–1400 fundacji Władysława Jagiełły.

W głównym ołtarzu umieszczono figurę Matki Boskiej tzw. Madonna Łokietkowa, z około 1300.
Podziemia bazyliki, w których znajdują się pozostałości dwóch wcześniejszych romańskich kościołów, datowanych kolejno na XII i XIII wiek, oraz unikatowa płyta orantów, datowana na 1175 i stanowiąca wspaniały przykład sztuki romańskiej.
Dom Długosza – wikariat z 1460
Ta budowla z cegły, ufundowana przez słynnego kronikarza Jana Długosza, służyła jako mieszkanie dla wikariuszy kolegiaty wiślickiej.
We wnętrzach odkryto fragmenty polichromii z XV wieku. 
Obecnie mieści się w nim plebania i wiślickie muzeum.
Kościół św. Mikołaja – pozostałości romańskiego kościoła datowanego na XI wiek, wraz z kaplicą grobową
Dzwonnica znajdująca się na lewo od wejścia, przy zachodniej fasadzie bazyliki. 
Budowlę wzniesiono w latach 1460–1470, została ona ufundowana przez Jana Długosza. 
W 1858 uległa pożarowi.

Odrestaurowano ją w 1872 dodając neogotycki hełm. 
Dzwonnica została uszkodzona w czasie austriackich bombardowań w 1915. 
W 1919 naprawiono ją, likwidując jednak hełm XIX-wieczny. 
Budowla ma plan kwadratu i posiada cztery kondygnacje.
Na częściowo zrekonstruowanym fryzie umieszczone są herby Korony i Litwy, a także szlacheckie: Dębno, Wieniawa, Grzymała, Ogończyk, Pilawa, Nałęcz, Rawicz oraz Poraj.
Misa chrzcielna – niecka gliniano-gipsowa hipotetycznie służąca do chrztów zbiorowych.
Ślady murów z XII wieku na Wyspie Grodziskowej.
Kamienica Bractwa Różańcowego, z sienią przejazdową.
Figura męki Pańskiej z drugiej połowy XVII wieku, przy placu Solnym
Św. Jan Nepomucen w pozie modlitewnej
W rejestrze zabytków nieruchomych znajdują się:
  • miasto XI–XVI w., nr rej.: A.84 z 22.10.1947

  • zespół kościoła kolegiackiego, nr rej.: A.85/1-3 z 3.12.1956 i z 21.02.1966
  • kościół parafialny pw. Narodzenia NMP z lat 1350–1360, odbudowany w 1919–1926
  • dzwonnica z lat 1460–1470, odbudowana w 1919
  • wikarówka „Dom Długosza”, obecnie plebania i Muzeum Archeologiczne, ul. Długosza 26, z 1460, przebudowana w 1873
  • fundamenty kościoła romańskiego św. Mikołaja, ul. Batalionów Chłopskich, z XI–XII w., nr rej.: A.86 z 1.08.1958 i z 21.02.1966
  • kamienica „Różańcowa”, Rynek 34 / ul. Jasna 1, z XVII w., przebudowana w XVIII/XIX w., nr rej.: A.87 z 22.09.1948 i z 11.02.1967
Niewątpliwie, na niewielkim obszarze jakie zajmuje dzisiejsza Wiślica, pomimo straszliwych zniszczeń z czasów pierwszej i drugiej wojny światowej, odnaleźć można niezwykłe bogactwo wydarzeń, postaci, zabytków. 
Dzięki temu jest Wiślica miejscem, gdzie odnowić można swój patriotyzm, poczuć autentyczną prowincjonalną Polskę - i to na wyciągniecie ręki.
Chciałam dodać jeszcze że mieliśmy przyjemność gościć w Wiślicy w przededniu wyjścia pielgrzymki na Jasną Górę.
Mnóstwo ludzi znalazło schronienie w mieście przed rannym wyjściem w drogę do Częstochowy.
Jeśli lubi ktoś wędrówki, na liście nie może zabraknąć Wiślicy, polecamy.
Źródła historyczne - Wikipedia.

0 komentarze

Prześlij komentarz

Miło że mnie odwiedziłeś....zostaw po sobie ślad.
Anonimie-podaj swoje imię.
Jeśli podoba Ci się mój blog to proszę dodaj go do obserwowanych.
Dziękuję i zapraszam ponownie.

Łączna liczba wyświetleń

Obserwatorzy Blogger