Ciężko było znaleźć dworek w Zgniłym Błocie, bo zarośnięty, ogrodzony a jak już znaleźliśmy okazało się że furtki pozamykane i z 8 psów rasy najróżniejszej wzniosło takie larum że nie sposób było nawet kilka zdjęć zrobić.
To co udało nam się sfotografować, pokazuję.
Zapraszam na wycieczkę.
Zgniłe Błoto - wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Aleksandrów Łódzki.
W latach 1975 - 1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa łódzkiego.
Zgniłe Błoto należało do folwarków dóbr bełdowskich.
W latach 1975 - 1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa łódzkiego.
Zgniłe Błoto należało do folwarków dóbr bełdowskich.
W 1832 r. zakupił te dobra Jan Lebelt, który postanowił wybudować dwór.
Klasycystyczny dwór murowany w Zgniłym Błocie wzniesiony został w 1844 r. dla rodziny Jana i Ludwiki Lebeltów wg projektu - prawdopodobnie - brata Jana - Wilhelma Lebelta.
Klasycystyczny dwór murowany w Zgniłym Błocie wzniesiony został w 1844 r. dla rodziny Jana i Ludwiki Lebeltów wg projektu - prawdopodobnie - brata Jana - Wilhelma Lebelta.
Następnie dwór był własnością rodziny Leskich i Zuchowiczów.
Dwór ten jest jednym z najpiękniejszych późnoklasycystycznych budowli ziemiańskich w okolicach Łodzi.
Jest wybudowany z cegły, otynkowany.
Budowla na planie prostokąta, podpiwniczona, parterowa z poddaszem i piętrową częścią środkową od frontu poprzedzona portykiem.
Okazały, klasycystyczny portyk złożony ze skrajnych filarów i dwóch kolumn, zwieńczony jest trójkątnym szczytem z datą budowy dworu 1844.
 |
| zdjęcie robione w listopadzie 2018 |
Dwór nakrywa dach czterospadowy, dziś pobity blachą.
W narożniku południowo - wschodnim stoi dobudowana później parterowa oficyna - obecnie w złym stanie, która oszpeciła całą kompozycję dworu.
Wokół dworu znajdują się pozostałości po dawnym założeniu parkowym.
W narożniku południowo - wschodnim stoi dobudowana później parterowa oficyna - obecnie w złym stanie, która oszpeciła całą kompozycję dworu.
Wokół dworu znajdują się pozostałości po dawnym założeniu parkowym.
 |
| zdjęcie robione w listopadzie 2018 |
 |
| zdjęcie robione w listopadzie 2108 |
Znajduje się tam aleja świerków srebrzystych, stuletni kasztanowiec i malownicza grupa akacji.
W 1932 r. tutejszy majątek stał się własnością Leskich. Administratorem dóbr był Stefan Zuchowicz mąż Haliny z Leskich - właścicielki dworku.
Do wybuchu II wojny światowej działało tu gospodarstwo rolne nastawione na uprawę zbóż i hodowlę ryb - do dziś znajduje się tu duży zespół stawów hodowlanych.
Po 1945 r. dobra upaństwowiono - przejęło je Państwowe Gospodarstwo Rolne w Nakielnicy.
Artykuł poprawiony 28 października 2021 roku
 |
| zdjęcie robione w listopadzie 2018 r |
 |
| ruiny tuż za dworkiem - zdjęcie listopad 2018 r |
Po 1945 r. dobra upaństwowiono - przejęło je Państwowe Gospodarstwo Rolne w Nakielnicy.
Od 1993 r. dwór dzierżawi wnuk Stefana Zuchowicza - Krzysztof Zuchowicz.
To piękne miejsce, warto je zobaczyć zimą, wtedy drzewa bez liści więcej szczegółów ujawnią.
Polecam do obejrzenia.
Wpisy w wojewódzkim rejestrze zabytków:
Zespół dworski w Zgniłym Błocie - Park, nr rej.: A/204 z 1977-03-17
Zespół dworski w Zgniłym Błocie - Oficyna, nr rej.: A/629 z 1967-08-28
Zespół dworski w Zgniłym Błocie - Dwór, nr rej.: A/147 z 1967-08-28
Zespół dworski w Zgniłym Błocie - Oficyna, nr rej.: A/130 z 1976-02-06
Wpisy w wojewódzkim rejestrze zabytków:
Zespół dworski w Zgniłym Błocie - Park, nr rej.: A/204 z 1977-03-17
Zespół dworski w Zgniłym Błocie - Oficyna, nr rej.: A/629 z 1967-08-28
Zespół dworski w Zgniłym Błocie - Dwór, nr rej.: A/147 z 1967-08-28
Zespół dworski w Zgniłym Błocie - Oficyna, nr rej.: A/130 z 1976-02-06
Ten zaniedbany acz nadal piękny dwór odzyskał swoją chwałę.
Wiadomości i zdjęcia z października 2021 roku.
Przejeżdżaliśmy niedawno i taki oto obraz przed naszymi oczami się ukazał.
Dwór odnowiony, przepiękny, widać go z daleka, drzewa przycięte, jesienią jeszcze piękniejsze.
Czy pan Zuchowcz nadal dzierżawi dwór? nie wiem.
Psy nadal piękne, teraz pod nadzorem, ktoś kosił trawę, wszystko zadbane i tylko furtki zamknięte.
Jednak to chyba tylko tymczasowe bo dworek ma być siedzibą biznesowo - szkoleniową.
Na terenie wokół dworu, krąży stado lam a sam teren ma być udostępniony dla obywateli.
Takie wiadomości zawsze cieszą.
Oto zdjęcia jeszcze zza płotu odnowionego dworu.
Zgniłe Błotowoj. łódzkiepowiat zgierskigmina Aleksandrów Łódzki
8 komentarze
Bardzo lubię Twoje gotowanie i uwielbiam Twoją pasję zwiedzania:))stare dwory to moja miłość:))Pozdrawiam serdecznie:))
OdpowiedzUsuńCieszę się że mam w Tobie sojusznika. Dwory są przepiękne choć czasem nikt o nich nie pamięta, może ja przypomnę o nich? Dzięki Reniu.
UsuńŻarówka na drucie, na ganku, mówi wszystko o gospodarzach.
OdpowiedzUsuńTo fakt, ale klimat pozostał.
UsuńUrodziłam się w tym pałacu i wychowałam. Nie był mój, ale serce mi pęka bo jestem z nim emocjonalnie związana, dla mnie to jak dom rodzinny, wyeksmitowali nas bo zmienili się politycy. A wspomnienia, dzieciństwo, młodość jest zaklęta w tym miejscu, gdzie znałam każdy kamyk i zakamarek Wykopano i wywieziono potężne głazy, które stabilizowały ten podmokły teren... To miejsce miało duszę, mieszkały tam sarny, sowy ... i wiele niepowtarzalnych rzezy tam uśmiercono. Tylko Ja i reszta rodzin, ktore tam żyły o tym wiedzą. Historia mojego dzieciństwa jest za tymi zamkniętymi murami. Zabytkowe drzewa wycięte w pień, zniszczony ekosystem, płaczę na ten widok, gdzie wierzby, stuletnia tuja i piękne krzewy, kapliczka?
OdpowiedzUsuńUrodziłam się tam w tym pałacu i mieszkałam do 23 roku zyci, emocjonalnie to moj dom rodzinny. Kiedy widzę co z tym miejscem zrobiono pęka mi serce. Zabytkowe kilkusetletnie pomniki przyrody: kasztany, dęby, wierzby, tuje, krzewy, potężne głazy wzmacniające podmokły teren ... Zal patrzeć, ze wszystko zrównał buldożer i posiali trawę ... Każdy kamyk, strumyk, staw i kaczeniec na łące był mi bliski, mieszkające tam sarny, nietoperze czy puchacze ...
OdpowiedzUsuńPrzykro mi bardzo, dobrze że ktoś uratował to co zostało.
UsuńUrodziłam się tam w tym pałacu i mieszkałam do 23 roku zyci, emocjonalnie to moj dom rodzinny. Kiedy widzę co z tym miejscem zrobiono pęka mi serce. Zabytkowe kilkusetletnie pomniki przyrody: kasztany, dęby, wierzby, tuje, krzewy, potężne głazy wzmacniające podmokły teren ... Zal patrzeć, ze wszystko zrównał buldożer i posiali trawę ... Każdy kamyk, strumyk, staw i kaczeniec na łące był mi bliski, mieszkające tam sarny, nietoperze czy puchacze ...
OdpowiedzUsuńMiło że mnie odwiedziłeś....zostaw po sobie ślad.
Anonimie-podaj swoje imię.
Jeśli podoba Ci się mój blog to proszę dodaj go do obserwowanych.
Dziękuję i zapraszam ponownie.