Budowle sakralne woj. łódzkiego - Parzęczew

Dziś dzień wspomnień i odpoczynku poświątecznego, dlatego powędrujemy po mojej okolicy.
Pewnego wrześniowego niezbyt słonecznego dnia wyruszyliśmy na wędrówkę po okolicznych wsiach, gminach.
Jednym z miejsc odwiedzonych tego dnia jest gmina Parzęczew, zapraszam na wędrówkę.

Parzęczew – dawne miasto, obecnie wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Parzęczew.
Parzęczew uzyskał lokację miejską w 1421 roku, zdegradowany w 1539 roku, ponowna lokacja w 1565 roku, degradacja w 1870 roku.

Parzęczew to pierwotnie wieś książęca, nad strumieniem zwanym Gnidą, która została założona przez rodzinę Pomianów przybyłą z Wielkopolski. 

Pierwsza wzmianka o Parzęczewie pochodzi z 1385 roku.

W 1421 r. Parzęczew otrzymał prawa miejskie na mocy przywileju wydanego przez Władysława Jagiełłę, jako miasto prywatne Wojciecha Parzęczewskiego, łowczego łowickiego.

Według rejestru zabytków NID - Narodowego Instytutu Dziedzictwa, na listę zabytków wpisane są obiekty:
Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia NMP, 1804-10, nr rej.: 510-V-38 z 13.01.1950

Kościół wybudowano w latach 1804-10, w 1878 roku został przebudowany, przy czym rozszerzono go, ozdobiono oraz zbudowano z drzewa strzelistą i lekką wieżę, która jest widoczna już z daleka przed wjazdem do Parzęczewa.

Ściany kościoła przyozdobione są polichromią namalowaną przez ucznia Jana Matejki - Aleksandra Przewalskiego - na przełomie XIX i XX stulecia. 

Centralne miejsce w wystroju świątyni zajmuje Golgota - monumentalne malowidło, niemające sobie równych nie tylko w najbliższej okolicy, ale i w całej Łódzkiej Archidiecezji.

Autorem tego arcydzieła jest malarz z Petersburga - Wincenty Łukasiewicz.
Kościół cmentarny pw. św. Rocha, drewniany, 1 poł. XVII w., nr rej.: A/525 z 8.08.1967
Kościół pw. św. Rocha, modrzewiowy, kryty gontem, jest położony na cmentarzu rzymskokatolickim.

Jest to budowla drewniana, składająca się z jednej nawy, posiadająca konstrukcję zrębową. 

Kościół jest orientowany, do jego budowy użyto drewna modrzewiowego. 

Prezbiterium świątyni jest mniejsze od nawy i zamknięte jest trójbocznie, z boku znajduje się zakrystia.

Budowlę nakrywa dach jednokalenicowy, pokryty gontem, posiadający czworokątną wieżyczkę na sygnaturkę, w części frontowej, która jest zwieńczona blaszanym daszkiem iglicowym z latarnią. 

Do wyposażenia świątyni należą: ołtarz główny w stylu barokowym z około 1660 roku, dwa ołtarze boczne w stylu rokokowym z XVIII wieku, dwa konfesjonały i cztery ławki w stylu barokowym z XVIII wieku oraz liczne rzeźby od XVII wieku.

Wnętrze nakryte jest płaskimi stropami. 

Świątynia posiada także chór muzyczny.
Młyn motorowy z przełomu XIX/XX w.

Wędrując po Parzęczewie napotykaliśmy na drewniane, malownicze, częściowo zniszczone budynki ale także na współczesną architekturę czyli: Urząd Gminy.

Warto poznawać kulturę i historię miejsc tak blisko położonych od nas.

Niestety nie udało nam się zajrzeć do żadnego z kościołów - drzwi zamknięte na głucho, mimo iż była niedziela.

Może innym razem, a jeśli się uda uzupełnię artykuł nowymi zdjęciami.