Pabianice jakich nie znacie cz.2

Kilka dni temu prezentowałam artykuł "Pabianice jakich nie znacie - Dwór Obronny Kapituły Krakowskiej " zwany "Zamkiem" i Muzeum Miasta Pabianic".
Obiecałam ciąg dalszy i oto i on.
Pabianice miasto w województwie łódzkim, siedziba powiatu pabianickiego.
Obszar miasta wynosi 32,99 km2 i rozciągają się na równinie.
Pabianice powstały zapewne na przełomie X i XI w. jako niewielka śródleśna osada nad rzeczką Dobrzynką, dopływem Neru. 

"Fabryka Wełny"

Z tego też okresu pochodzi nazwa miejscowości, której założycielem był prawdopodobnie człowiek noszący imię Fabian (Pabian), dość popularne w sąsiednich Czechach. 

Z czasem zapomniano jednak o prawdziwym znaczeniu nazwy i piszący pod koniec XIX w. miejscowy dziejopisarz Maksymilian Baruch na podstawie miejscowych legend wywnioskował, że pierwotna nazwa brzmiała Pobawianice lub Pobijanice od zabawy w tutejszych lasach książąt i polowaniach (bijania) na dziką zwierzynę. 

Zupełnie inną wersją było wzięcie miana od skądinąd nieznanej księżnej o imieniu Pabianka, która miała być tak szpetnej urody, że musiano ją ukrywać przed ludźmi. 

Wedle miejscowej legendy aby ukryć swą brzydotę przed postronnymi miała ona udawać się na modlitwy do kościoła św. Mateusza z odległego o kilkadziesiąt metrów zamku podziemnym przejściem, prowadzącym pod obecną ul. Zamkową.

Przez Pabianice przepływa rzeka Dobrzynka.

Dobrzynka odegrała bardzo ważną rolę w historii Pabianic.

Bez niej nie ulokowano by tu miasta i nie rozwinąłby się przemysł. 

Ta mała rzeczka bierze swój początek w Górkach Dużych koło Tuszyna. 

Do Pabianic jest względnie czysta (można w niej śmiało zamoczyć nogi), a dno pokrywa żółty piasek.

Park im. J.Słowackiego

Ulica Zamkowa -

ul. Zamkowa

główna ulica Pabianic skupia wzdłuż swoich trotuarów po obu stronach kościoły, galerie handlowe, Urząd Skarbowy,

Urząd Skarbowy

Muzeum Miasta Pabianic oraz Zamek.

"Zamek"

Kościół Świętego Mateusza Apostoła i Ewangelisty i Świętego Wawrzyńca Męczennika - najstarszy kościół w Pabianicach.

Jedna z najstarszych świątyń rzymskokatolickich w archidiecezji łódzkiej.

kościół św Mateusza

kościół św Mateusza

Kościół pw św Mateusza

Kościół Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo, Kościół najświętszej Maryi Panny Różańcowej w Pabianicach.

Budynek kościoła wykonano z cegły w stylo neogotyckim, zbudowany został na planie krzyża łacińskiego.

Zarówno wysokość jak i długość kościoła wynoszą tyle samo, 49,8 m.

Obie wieże mają po 68 m wysokości, dzięki czemu jest to - nie licząc kominów fabrycznych - najwyższy obiekt w Pabianicach.

kościół pw Maryi Panny Różańcowej

kościół neogotycki w Pabianicach

Parafia ewangelicko - augsburska w Pabianicach pod wezwaniem świętych Piotra i Pawła, należąca do diecezji warszawskiej.

Kościół pw św. Piotra i Pawła

"Fabryka Wełny" Hotel & Spa.

Malowniczy hotel powstały w murach dawnej siedziby starej Pawelany, zakładów przemysłu wełnianego.

Dawna Fabryka Barucha to zespół budynków położonych przy ulicy Lipowej, między ulicami Zamkową i Grobelną zajmująca teren, który w drugiej połowie XIX wieku należał do spółki „Bracia Baruchowie”.

Między malowniczymi murami przepływa rzeka Dobrzynka, efekt jest taki że niejeden obserwator myli na zdjęciach to miejsce z Wenecją.

"Fabryka Wełny"

'Fabryka Wełny'

Hotel w Pabianicach

Otoczenie hotelu jest tak malownicze że odpoczynek w tych murach przynosi spokój i ukojenie.

Hotel w Pabianicach

mur przy "Fabryce Wełny"

Tuż obok hotelu znajduje się budynek dawnej, neogotyckiej, monumentalnej tkalni zakładów Krusche&Ender.

dawna tkalnia w Pabianicach

Otoczenie parków w centrum miasta to oaza ciszy, spokoju, szumu wody, śpiewu ptaków.

Tam pabianiczanie odpoczywają.

Park im. Juliusza Słowackiego, pochodzi z pierwszej dekady XX wieku.

Został skomponowany w stylu ogrodów publicznych z końca XIX wieku.

W latach 30-tych XX wieku został powiększony na wzór modernistycznych ogrodów wiejskich.

W latach 70-tych XX wieku został przekształcony i w formie tej funkcjonuje do lat współczesnych.

Park im. J. Słowackiego, ze względu na swoje położenie, jest ściśle związany z jednym z najcenniejszych budynków, znajdujących się na terenie miasta - Dworem Kapituły Krakowskiej zwany "Zamkiem".

park im. J Słowackiego

park J. Słowackiego

park J. Słowackiego

 Teren parku podzielony jest rzeką Dobrzynką na część lewobrzeżną i prawobrzeżną

Dobrzynka

Bulwar im. Feliksa Kruschego zwany także plantami Pabianic.

Radni miasta Pabianic zaproponowali by tereny wzdłuż Dobrzynki, popularnie zwane bulwarami, nazwano imieniem twórcy przemysłowej potęgi Pabianic Feliksa Kruschego.

Można tu spotkać mnóstwo ptactwa, motyli, ciekawej roślinności.

Spacer bulwarem to prawdziwa przyjemność.

Bulwar w Pabianicach

ptaki na bulwarze

Wrona

Pawilon Handlowy "Trzy Korony" symbol miasta.

Pawilon Handlowy "Trzy Korony"

Trzy okazałe korony umieszczone na dachu Spółdzielczego Domu Handlowego PSS „Społem” w Pabianicach intrygują przybyszów. 

Nie wszyscy spośród nich wiedzą, że korony są także wpisane w tarczę herbową miasta, stanowiąc bardzo istotną część lokalnego dziedzictwa kulturowego. 

Herb Pabianic ma bardzo „starożytną”, jak kiedyś mówiono, historię. 

Symbol z herbu Pabianic

Wielu autorów próbowało wyjaśnić pochodzenie najważniejszego znaku miasta. 

Rzecz jasna nie zabrakło sporów i kontrowersji. Trzy złote korony w błękitnym polu oddawały charakter kapituły krakowskiej - właściciela dóbr pabianickich. 

Barwa niebieska oznaczała wzniosłość, piękno, a nade wszystko kojarzyła się z niebem. Trzy korony natomiast symbolizowały Trójcę. 

Ukazywały jednocześnie aspiracje biskupów krakowskich, dążących do odgrywania kluczowej roli w Królestwie Polskim. Herb miasta był też kojarzony z biblijnymi Trzema Królami oraz wyobrażał postulowaną, przez niektórych dygnitarzy, jedność królestw - Polski, Czech i Węgier.

Za oficjalną datę powstania Stowarzyszenia Spożywczego Społem przyjmuje się rok 1907.

Choć pierwsze działania organizacyjne podjęto już u schyłku XIX wieku.

Długą historie i tradycję Stowarzyszenia nieprzerwanie kontynuuje pabianickie Społem.

Funkcjonowała także podczas I i II wojny światowej.

Tak oto przeprowadziłam Was śladami mojej wycieczki przez Pabianice, które nawet mnie dotąd były nieznane.

Zachęcam do odwiedzenia miasta jeśli tylko będziecie w pobliżu.

Źródło i źródło.