Występuje w stanie dzikim w Europie, Azji, Afryce Północnej, Ameryce Północnej a zawleczona została także na inne obszary i kontynenty.
Roślina ma długą tradycję zastosowań leczniczych.
Starożytni uzdrowiciele wskazywali na jej zdolności do tamowania krwotoków, uznawali za afrodyzjak, remedium na zatrucia i oparzenia.
Sok zaprawiany cukrem zalecany był na żółtaczkę, astmę, gruźlicę i kolki.
W lecznictwie ludowym biczowanie pokrzywami praktykowano przy reumatyzmie, uważać trzeba aby się nie poparzyć.
Suszone ziele palono jako papierosy przy astmie, kaszlu i bólach zębów.
W Rosji i w Afryce roślina była stosowana także przy obrzękach, biegunce i robaczycy.
Pokrzywa zwyczajna jest użytkowana na wiele sposobów – jest rośliną leczniczą i kosmetyczną, jadalną i paszową, dostarcza także włókien, barwnika i jest użytkowana w ogrodnictwie.
Jako surowiec zielarski używa się ziela pokrzywy, liści pokrzywy, nasion i korzeni.
Pokrzywa jest wykorzystywana jako główny bądź poboczny składnik suplementów diety.
W kuchni wykorzystują się młodą pokrzywę, najlepiej majową do sałatek, surówek, jako dodatek do pieczenia chleba, bułek a sokiem z pokrzywy zabarwia się ciasta i kremy.
Obecnie liście pokrzywy uważane są jako zdrowa żywność.
Jednak listki pokrzywy te z czubka, młode i nie parzące można jeść do późnych dni lata.
Jedzmy pokrzywę na zdrowie.
Ja używam w kuchni a Wy?
3 komentarze
Muito interessante
OdpowiedzUsuńUm abraço e bom fim de semana.
Andarilhar
Wiele czytam i słyszę o pokrzywie a nigdy nie korzystam:)))moż czas to zmienić:)))Pozdrawiam serdecznie:))
OdpowiedzUsuńKoniecznie Reniu, to samo zdrowie.
UsuńMiło że mnie odwiedziłeś....zostaw po sobie ślad.
Anonimie-podaj swoje imię.
Jeśli podoba Ci się mój blog to proszę dodaj go do obserwowanych.
Dziękuję i zapraszam ponownie.