Mój atlas grzybów

Wczoraj obiecałam Wam opowiedzieć o grzybach które rosną w moich lasach i które ja zbieram.
To zestawienie dla tych także którzy uznali moja zupę z muchomorów za trującą....zapewniam że tak nie jest.

Koźlarz - kozak , rodzaj grzybów kapeluszowych, rurkowych, do którego zalicza się kilka bardzo smacznych gatunków, chętnie zbieranych przez grzybiarzy. 
Koźlarz czerwony lub osikowy  ma kapelusze pomarańczowo- lub czerwonobrązowe. 
Występuje pod osikami lub brzozami na niżu i w górach. 
Nie robaczywieje.
Idealny do duszenia i suszenia.

Pieprznik jadalny czyli kurka- 1-7 (15) cm średnicy; gatunek ten ma charakterystyczną żółtą barwę (od bladożółtej, żółtopomarańczowej do pomarańczowej)
Występuje od czerwca do listopada, w różnych typach drzewostanu, głównie na siedliskach borowych, tworzy mikoryzę przeważnie z sosną i świerkiem, a także dębem, bukiem i grabem, w mchu lub opadłych liściach; gromadnie (czasami tworzy czarcie kręgi); kiedyś bardzo pospolity, obecnie coraz rzadszy na skutek łatwości rozpoznania nawet przez niedoświadczonego grzybiarza.
Bardzo smaczny, najlepszy w marynatach i duszony, jednak twardy i stosunkowo ciężkostrawny.

Koźlarz czerwony czyli popularny u nas "krawiec" ma właściwości podobne jak jego kolega powyżej.
Czytelnicy piszą mi że jest to koźlarz pomarańczowożółty ale ja nie jestem pewna, stąd dwie nazwy. 
Wydaje mi się jednak że był on bardziej czerwony niż pomarańczowożółty.
Pyszny marynowany.

Podgrzybek aksamitny.
Kapelusz początkowo czysto żółty, potem brązowawy, czerwienieje od podstawy. Brzeg kapelusza przebarwiony winno czerwono. Średnica kapelusza od 4-12 cm, najpierw jest półkolisty, z czasem poduchowaty i rozpostarty, lekko pilśniowy, potem gładki, niepopękany. 
Podgrzybek aksamitny występuje pod koniec lata i jesienią, tylko miejscami licznie w lasach liściastych i mieszanych, głównie pod bukami, dębami ale też pod świerkami. 
Pyszny gulasz z niego można zrobić. 
Czytelnicy piszą że może to być podgrzybek brunatny, stąd dwie nazwy, zdjęcie pewnie nie oddaje wiernie oryginału.

Muchomor czerwony.
Występuje we wszystkich rodzajach lasów najczęściej w młodnikach gdzie występują brzozy. 
W Polsce bardzo pospolity i wszędzie występuje w dużych ilościach, 
Pięknie wygląda ale jest silnie trujący.
Nie niszczmy muchomorów gdyż są piękną ozdoba lasów.

Czubajka kania-sowa.
Występuje we wszystkich rodzajach lasów, ale głównie w miejscach prześwietlonych - na ścieżkach, uprawach leśnych, na polanach, porębach, na skraju lasu, krótko mówiąc tam gdzie trochę więcej światła w lesie.
Smak i wartość odżywcza (kapelusza) są wysoko cenione. 
Najczęściej smażony w bułce jak panierowany schabowy, ale nadaje się też do suszenia.

 Maślaki.
Grzyby  naziemne, występujące wyłącznie pod drzewami iglastymi. 
Wytwarzają owocniki z kapeluszami o przeważnie lepkiej powierzchni , a rurki są łatwo oddzielające się od miąższu. 
Trzony wysmukłe, z pierścieniem lub widoczną śluzowatą strefą pierścieniową.
Doskonałe do duszenia i marynowanie.
Należy z maślaków zdejmować skórkę gdyż jest po prostu gorzka. 

Podgrzybek zajączek.

Podgrzybek ten charakteryzuje się owocnikiem z pilśniowym kapeluszem z dużymi, złotożółtymi porami.

Kapelusz średnicy 3-12 cm, ochrowy lub oliwkowy, suchy, matowy, mniej lub więcej zamszowy, czasami nieco popękany na powierzchni. Najpierw półkulisty, potem wypukły do rozpostartego. 

Skórka nie daje się zdjąć. 

Miejsca wyjedzone nie czerwienieją. 

Grzyb dość pospolity, ale w niewielkich ilościach. 

Wyrasta od lata do jesieni (VII - X), pojedynczo lub w grupach po kilka, w lasach iglastych i liściastych zwykle na kwaśnych glebach, często w lasach iglastych wśród krzewinek borówki i czarnej jagody oraz pod dębami. 

Jest przepiękny, taki omszały.

Borowik szlachetny-prawdziwek.

Na świecie rozpoznano 45 gatunków jadalnych i niejadalnych borowików. 

W Polsce występuje 15 gatunków tego grzyba. 

Wśród nich najbardziej poszukiwany przez grzybiarzy jest borowik szlachetny.

 Kapelusz wielkości do 25 cm. średnicy, najpierw półkulisty, biały lub białawy, w okresie deszczowej pogody śluzowaty. 

Z czasem staje się poduchowaty, rozpostarty jasno-lub ciemnobrązowy.

Występuje od końca wiosny do zimy w lasach iglastych i mieszanych, głównie pod świerkiem. 

Tworzy mikoryzę ze świerkiem sosną i bukiem.
Grzyb jadalny, bardzo smaczny i wysoko ceniony z uwagi silny aromat, zwłaszcza w postaci suszu.
Niektórzy piszą mi że może to być koźlarz babka ale może zdjęcie nie oddaje dobrze bo był to prawdziweczek.

 Muchomor sromotnikowy.

Średnica 5-15 cm, za młodu półkulisty, potem dzwonkowato-łukowaty, w końcu rozpostarty. 

Skórka gładka, przy brzegu nieprążkowana, składa się z przylegających i promieniście ułożonych włókienek. 

Kolor białozielonkawy, oliwkowozielonkawy, szarozielony, brunatnozielony, na brzegu zwykle jaśniejszy, czasem żółtawy. 

Na słońcu, oraz u starszych okazów kolor jest wypłowiały. 

Skórka łatwo daje się ściągnąć i często występują na niej białe resztki osłony

 Dla ludzi grzyb śmiertelnie trujący.

Przy każdym podejrzeniu zatrucia grzybami należy się bezzwłocznie udać do lekarza. 

Należy zachować resztki niespożytych grzybów (oznaczenie gatunku jest istotne przy leczeniu). 

Nie należy leczyć się we własnym zakresie. 

Zatrucie muchomorem sromotnikowym leczy się w szpitalu. 

Leczenie jest trudne i nie zawsze skuteczne

 Gołąbek zielony-zwany siwką

Gołąbek  –  rodzaj grzybów należący do rodziny 

Kapelusze tych owocników są różnie ubarwione a ich powierzchnia jest naga, lepka lub mazista, przy małej wilgotności powietrza sucha i częściowo oszroniona. 

Hymenofor blaszkowy, a blaszki kruche (z wyjątkiem jednego gatunku) i przyrośnięte do cylindrycznych lub maczugowatych trzonów.

Pyszne aż słodkie w smaku, super nadają się jako dodatek do żuru.

 Piaskowiec modrzak zwany siniakiem-grzyb klasy "R".

Przypomina zamsz, kremowy, słomkowożółty lub brązowoochrowy, drobnogruzełkowaty, w miejscach zgniecenia pojawiają się ciemnoniebieskie plamy

Owocuje od lipca do października w lasach liściastych i mieszanych, najczęściej pod dębami i brzozami.na gruntach piaszczystych. Występuje niezbyt często w niektórych regionach kraju.

Grzyb jadalny i  smaczny, używany do zup i sosów, jak też i do suszenia. 

Ze względu na sinienie niezbyt chętnie zbierany.

Jest to bardzo rzadki grzyb i dlatego nadano mu klasę "R" .

 Muchomor rdzawobrązowy zwany panienką, parasolką.
Jadalny przedstawiciel rodziny muchomorowatych. W niektórych rejonach kraju bardzo popularny i chętnie zbierany. 
 Kapelusz młodych osobników jest dzwonkowaty, później rozpościera się. Powierzchnia gładka, pomarańczowobrązowa, bez łatek, mocno prążkowana przy brzegu. 
Blaszki białe lub siwe. 
Trzon długi, gładki, bez pierścienia, rurkowaty, biały. 
Przy podstawie resztki pochwy, nawet do 1/4 wysokości owocnika. Miąższ cienki, kruchy, biały. 
Zapach słabo wyczuwalny, smak słodkawy. 
Wyrasta od czerwca do października, w różnych typach lasów, często na wrzosowiskach.
Pojawia się zwykle jednocześnie kilka/kilkanaście owocników niedaleko siebie. 
Grzyb jadalny, ale o cienkim i kruchym miąższu. 
Można go używać jako domieszki do innych gatunków, do gotowania i duszenia. 
Młode kapelusiki są świetne marynowane z dodatkiem cebulki i marchewki. 

Opieńka miodowa

Średnica 3-11 cm. Najpierw jest półkulisty, wypukły, później spłaszczony. 

Za młodu barwy miodowożółtej, miodowobrązowej, oliwkowożółtej potem oliwkowobrązowy, ciemnoczerwonobrązowy. 

Pokryty drobnymi czerwonobrązowymi, brązowymi lub czarniawymi łuseczkami, które są najciemniejsze i najgęstsze pośrodku. 

U starych okazów łuski często zanikają i kapelusz jest nagi

Jest pospolita w całej Europie Środkowej, również w Polsce. Występuje najczęściej jesienią od września do listopada, ale czasami może pojawić się nawet na początku sierpnia. 

Zwykle występuje gromadnie, czasami bardzo licznie. 

Rośnie na drewnie (pnie, pniaki, gałęzie, korzenie) różnych gatunków drzew liściastych w lasach, ogrodach, parkach i sadach. 

Czasami rosnąc na korzeniach drzew lub zagrzebanych w ziemi kawałkach drewna sprawia wrażenie, jakby rosła na ziem

Grzyb jadalny.

Surowe opieńki są w smaku początkowo łagodne, pozostawiają cierpki posmak, zapach mają słaby, ale przyjemny (przypomina trochę ser Camembert). 

Są smaczne, twarde, o łykowatym, mniej wykorzystywanym do konsumpcji trzonie. 

Do spożycia używa się najczęściej młodych kapeluszy. 

W stanie surowym lub niedogotowanym opieńka miodowa może być trująca. 

Dlatego też należy ją najpierw obgotować przez około 5 minut i odlać wywar, po czym dopiero poddaje się ją dalszej obróbce termicznej^.

 ^{Gąska zielonka.}

Gąskę zielonkę można go spotkać w okresie od września do później jesieni, głównie w lasach iglastych na piasku.
Młoda gąska zielonka ma kapelusz wypukły, później spłaszcza się i ma charakterystyczny tępy garbek. 

Kolor jest oliwkowobrązowy, na brzegach nieco jaśniejszy. 

Średnica kapelusza wynosi ok. 5-10 cm, jego powierzchnia jest lepka, oblepiona piachem lub igłami. 

Blaszki gąski są jaskrawożółte, cienkie i gęste, przy trzonie zatokowo wycięte. Trzon ma koloru tego samego, co blaszki, struktura gładka i dość masywna, głęboko tkwi w glebie. 

Jego wysokość wynosi 5-10 cm, średnica 1,5-2,5 cm. 

W przekroju miąższ jest białawy lub lekko żółty. 

Smak jest łagodny, zapach zaś przypomina zapach mąki. 

Delikatny grzyb jadalny, nadaje się do zup lub jako dodatek do dań mięsnych, znany grzyb spożywczy i rynkowy, nadaje się również do smażenia, suszenia, marynowania, duszenia i zamrażania.

A tak na zakończenie parasol z kani na błękitnym niebie.

Źródłem moich wiadomości były:

1. Wikipedia

2.Zimorodek.com

3.Atlas grzybowy

4.WieszJak.pl

Polecam wszystkim zbieranie grzybów tylko tych które znacie a te nieznane zostawcie fachowcom.

Ja nauczyłam się zbierać grzyby dzięki mojej babci z którą chodziłam po lesie i ona pokazywała i nazywała grzyby które zbieram do dziś.

Dużo grzybów jadalnych nie zbieram i nie jem a to tylko dlatego że ich nie znam.

Jeśli jednak jakiś grzybiarz by mi je pokazał i nazwał to chętnie bym spróbowała.

Mam na myśli np. lejkowce albo twardzioszki.

Podobno pyszne.

Miłej lektury życzę i do lasu na grzyby.